เดิมคำยืมภาษาญี่ปุ่นไม่ค่อยปรากฏในภาษาไทย จะมีก็เเต่เพียงบางคำ เช่น “ ปิ่นโต “ ซึ่งยืมมาจากคำว่า เบนโตะ หรือ “ ปลาริวกิว “ ซึ่งนำชื่อมาจากดินเเดนส่วนหนึ่งของญี่ปุ่นโบราณ ( ปัจจุบัน คือ เกาะโอกินาวา ) เเต่ทุกวันนี้เราพบคำยืมภาษาญี่ปุ่นได้มากขึ้นเนื่องจากอิทธิพลของวัฒนธรรมญี่ปุ่นที่เเพร่หลายเข้าสู่สังคมไทย
ข้อสังเกตคำยืมภาษาญี่ปุ่นในภาษาไทย
1.คำยืมภาษาญี่ปุ่นมักมีเสียงสระเสียงสั้นเป็นหลัก โดยเฉพาะในพยางค์สุดท้าย เช่น ซามชิมิ มังงะ
2.คำยืมภาษาญี่ปุ่นมักไม่มีเสียงตัวสะกด เช่น ฮอกไกโด คาบูกิ โฮจิฉะ
วงศัพท์คำยืมภาษาญี่ปุ่นในภาษาไทย
1.ชื่ออาหาร
เช่น ซูชิ ซาชิมิ อูด้ง เราเม็ง โอนิกิริ หมูทอดทงคัสสึ สาเก
2.ชื่อสิ่งของเครื่องใช้
เช่น กิโมโน ชุดยูกาตะ ดาบตะคะนะ
3.ศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมด้านต่างๆ
เช่น โชกุน ซามูไร นินจา ยูโด ซูโม คาราโอเกะ
4.สำนวนเเละคำที่มีความหมายโดยนัย
ทั้งที่เป็นการยืมชื่อเฉพาะ เช่น “ กระเป๋าโดราเอมอน “ หมายถึง กระเป๋าของคนที่พกสิ่งของมากมายติดตัว เรียกหาอะไร ก็สามารถหยิบมาให้ได้ เเละที่เป็นศัพท์ทั่วไป เช่น “ นินจา ” หมายถึง คนที่ทำตัวลึกลับ ไปไหนมาไหนรวดเร็ว
5.คำเฉพาะสมัย
เช่น “ โอชิ ” หมายถึง ผู้นิยมชมชอบนักร้องวงเกิร์ลกรุ๊ปของญี่ปุ่น หรือวงที่ได้รับอิทธิพลจากญี่ปุ่น